Η Κοκκινο...3

Μέσα στο μικρό, αρκετά μεγάλο καλύβι, ήταν και ο άντρας της γριούλας, ο γέρος.
-Πως σε λένε μικρούλα μου;; την ρώτησε ο γέρος
-Λυδία... είμαι κόρη της Γιάννας, εγγονή της Έλας Μουνάκη, τους ξέρετε; απάντησε ρωτώντας η Λυδία.
-Εγγονή της στριπτιτζού είσαι...είπε περιφρονητικά η γριά. Και τι κάνεις μέσα στο δάσος τέτοια ώρα;; Στη γιαγιά σου πας;;
-Ναι είχα κάτι κουλουράκια της μάνας μου, αλλά μου τα κλέψανε κάτι καλικάντζαροι πορνοστάρ. Μήπως σας περισσεύουν λίγα κουλουράκια να μου δώσετε γιατί θα με σπάσουν στο ξύλο στο σπίτι. Σας παρακαλώ και από μένα ό,τι ζητήσετε... τους παρακάλεσε η Λυδία με δάκρυα στα μάτια.
-Κάτι θα σου βρούμε να κάνεις μικρό μου, είσαι όσο καλό τσουλάκι είναι και η γιαγιά σου ή έμοιασες στη μάνα σου την μυξοπαρθένα;
Ξάφνου, ο παππούς σηκώθηκε, την άρπαξε από τα μαλλιά και την έσυρε στο παραδοσιακό με τη μεγάλη καριόλα δωμάτιό του. Ακολούθησε και η γριά, που ήταν πολύ γριά, και αρχήσαν ένα τρίο μα τι ΤΡΊΟ Γλύφανε και βογκάγανε για 4 μέρες και 4 νύχτες. Αφού ξεθεοθίκανε ο παππούς και η γριά αποφάσησαν να προσλάβουν την Λυδία για αποκλιστικιά τους.
Η Λυδία πήγε για λίγη ώρα στο μαγαζί της γιαγιάς της και της ανακοίνωσε τα ωραία νέα, μετά πηγε σπίτι της και τα είπε όλα με το νι και με το σίγμα στη μάνα της η οποία κόντεψε να κάψει και το πάτομα με το σίδερο, που πετάει δεν πατάει. Ήταν όλοι τους λυπιμένοι που η Λυδία έφευγε αλλά και παράλληλα χαρούμενοι που βρήκε μια καλή δουλειά.
Έτσι έμεινε με τον παππού και την γριά, που ήταν πολύ γριά, για αρκετά χρόνια, κανείς δεν περίμενε να ζήσουν τόσο καιρό. Όταν πεθάνανε και αυτοί, η Κοκκινοτσουλίτσα γνώρησε ένα βασιλιά, της τσόντας, και αφιερόθηκε στην βιοπάλη των ηθοποιών. Και πηδ... ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!!!!

**ΤΕΛΟΣ**