Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Μια δική μου έκθεση! Για να ακούνε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!

Κυρίες & Κύριοι

Την σήμερον ημέραν χάνονται μία μία οι παλιές αρετές των ανθρώπων, καθώς εμπορευματοποιούνται όλα. Το κυρίως θέμα όμως είναι το ομαδικό παιχνίδι η άθληση των νέων, αυτό όμως η κοινωνία μας το καθιστά όλο και πιο δύσκολο μιας και εξαφανίζει σαν τον Χουντίνη τις παιδικές χαρές, τις αλάνες και γενικότερα κάθε αυτό σχέδιο κέντρο νεότητας.
Όλοι οι μεγαλύτεροι που βρίσκεστε εδώ σίγουρα θα έχετε παίξει στα παιδικά σας χρόνια σε μια αλάνα, που τώρα θα αποτελεί το ισόγειο μιας από τις χιλιάδες πολυκατοικίες, οι οποίες ξεφυτρώνουν σαν τα τριφύλλια από δω και από κει. Οι εμπειρίες σας σε αυτές τις αλάνες και οι ατελείωτες ώρες παιχνιδιού θα σας έχουν μείνει αξέχαστε. Τα παιδιά σας όμως δεν έχουν την ευκαιρία να τα κάνουν όλα αυτά.
Το ομαδικό παιχνίδι, όπως και το σχολείο μαθαίνει στα παιδιά το ομαδικό πνεύμα και το πως να λειτουργούν σε μια ομάδα και ειδικότερα με άλλα άτομα. Τα κοινωνικοποιεί στην μικρή τους κοινωνία την οποία αποτελούν οι φίλοι, η ομάδα τους καθώς και η αντίπαλη ομάδα στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα μεταξύ των συνορευόμενων γειτονιών. Όλα αυτά είναι η προετοιμασία για την είσοδο τους σε μια συνεχώς μεγαλύτερη κοινωνική ομάδα, τέλος στην ενήλικη ζωή. Αυτό αποτελεί μόνο την ψυχική βοήθεια και ανάπτυξη που προσφέρει το ομαδικό παιχνίδι και πιο έμμεσα οι προς εξαφάνιση χώροι που το φιλοξενούν.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η σωματική βοήθεια και ανάπτυξη. Όλοι μας έχουμε προσέξει το πόσο πολύ έχουν διαδοθεί τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, η τηλεόραση και γενικότερα η καθιστική διασκέδαση και <ψυχαγωγία> της νεολαίας. Όλα αυτά εξαπλώθηκαν με ραγδαία βήματα λόγω της έλλειψης χώρων για ομαδικό και εξωτερικό παιχνίδι προσφέροντας μια διέξοδο Όμως η παχυσαρκία ήρθε παρέα, τα παιδιά πλέων δεν τα κυνηγάνε οι μανάδες για να φάνε, αλλά για να μην φάνε. Είναι θλιβερό να αντικρίζουμε ένα παιδί στο άνθος της νιότης τους να αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη τις παχυσαρκίας. Χωρίς την κινητικότητα της άθλησης, μέσω του ομαδικού παιχνιδιού, τα παιδιά μεγαλώνουν κυρίως στο πλάτος αντίθετα με τη φυσιολογική ανάπτυξη στο ύψος.
Τα περισσότερα εφόδια, η πειθαρχία, η ομαδικότητα, η αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων, η δικαιοσύνη, το ευ αγωνίζεσθε, οι διάφορες αξίες της ζωής, η αποφασιστικότητα και το θάρρος, που αναπτύσσονται στην ψυχή των παιδιών με το ομαδικό παιχνίδι, δεν βρίσκουν την ευκαιρία.
Θα με χαροποιούσε αν ήξερα ότι θα συμβάλω και εγώ, έστω και λίγο, στην ανέγερση χώρων για τους νέους. Ελπίζω να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι ώστε τα παιδιά να χαρούν τις χαρές μιας χαρούμενης και ενεργητικής παιδικής ζωής.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Pragmatika dn fantazomoun oti exeis kallitaxniki fleva. ftou ftou ftou ! Poli wraia i ek8esoula sou kai me diaxroniko periexomeno. Sinexise etsi. Mou paei to ka8igitiko e? :D

angelina είπε...

bravo joy, me to kalo ..na pesei auto to thema stin ekthesi fetos giati...de se vlepo na exeis xrono na diavaseis gia na grapseis allo. xaxa

poistakis είπε...

elpizw na thumasai ti sou eipe i maria...........

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Τζόυ,μπράβο!Φοβερή η εκθεσούλα...πρέπει να έκανε πολύ καλή δουλειά η φιλόλογός σου πέρυσι...χαχχαχ!Αν της έγραφες τόσο ωραία κειμενάκια...απορώ τι βαθμό σου είχε...έχω ακούσει πως ήταν καλός άνθρωπος όμως...δεν ξέρω,έτσι λένε!!!
Γιώ-(ργος)-τα

Ανώνυμος είπε...

Αντιθέτος, η καθηγήτρια στην δευτέρα λυκείου ήταν ένα άθλιο ανθρωποειδές θυληκού γένους ένιο ον.
Απαπαπαπαπαπα ούτε να την θυμάμαι δεν θέλω.
Αιξετήας τις κάνο κε μερηκά φριχτά ωρθογραφεικά λάθθοι...




(χιχιχιχιχι....)

Ανώνυμος είπε...

Κι αυτή σας αγάπησε...

Not είπε...

Μαθε να χωριζεις σε παραγραφους γιατι κουραστηκε το ματακι μου